Autorem tego wpisu jest Piotr Kunicki.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 25 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych (ustawa musi jeszcze przejść przez Senat, a następnie zostać przyjęta ponownie przez Sejm), art. 90 ustawy uzyska brzmienie: „Jeżeli cena oferty wydaje się rażąco niska w stosunku do wartości przedmiotu zamówienia i budzi wątpliwości zamawiającego, co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów, w szczególności jest niższa o 30% od wartości zamówienia lub średniej arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert, zamawiający zwraca się o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie dowodów, dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny (…)”. Powstaje jednak pytanie o zgodność powyższego rozwiązania z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”).

Prace nad nowymi dyrektywami zamówieniowymi rozpoczęły się w 2011 r. Dnia 11 lutego 2014 r. Rada przyjęła m.in. nową dyrektywę „klasyczną” 2014/24, która została opublikowana 28 marca 2014 r. Zgodnie z art. 90 państwa członkowskie powinny transponować jej postanowienia do prawa krajowego do 18 kwietnia 2016 r., co daje niespełna 2 lata na wdrożenie. Wydaje się, że przyjęcie nowych dyrektyw i konieczność ich implementacji jest dobrą okazją dla przebudowy całego systemu zamówień publicznych, a nawet przyjęcia nowej, nowoczesnej ustawy w tym zakresie, o czym pisaliśmy we wrześniu 2013 r.

Autorką wpisu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Polskie prawo zamówień publicznych stanowi w większości implementację zamówieniowych dyrektyw unijnych, natomiast procesy udzielania zamówień publicznych przez krajowych zamawiających są poddane zasadom prawa unijnego. Wynikiem implementacji dyrektywy 2004/18 są m.in. postanowienia dotyczące podmiotów obowiązanych do stosowania przepisów zamówieniowych –zamawiających. Wskazówki interpretacji podmiotu prawa publicznego wyznacza orzecznictwo TS UE. Zachęcam do lektury mojego artykułu ten temat, który ukazał się w ostatnim miesięczniku "Przetargi Publiczne".

Autorką wpisu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Sam fakt przynależności do grupy kapitałowej nie eliminuje wykonawcy z postępowania, a jedynie rodzi po stronie zamawiającego obowiązek wszczęcia procedury wyjaśniającej powiązania między przedsiębiorcami na podstawie art. 24b Pzp. Trybunał Sprawiedliwości UE w swoim orzecznictwie od dawna zawraca uwagę na brak automatycznego wykluczania wykonawców z powodu przynależności do grupy kapitałowej. Takie stanowisko prezentuje również w swoim orzecznictwie KIO (np. KIO 762/13).

Autorka wpisu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Krajowe prawo zamówień publicznych nie może prawidłowo funkcjonować bez swoich unijnych korzeni. Wszelkie próby rozdzielania czy też przeciwstawiania sobie krajowych i unijnych zasad są skazane na niepowodzenie.

Prawo unijne (prawo traktatowe, dyrektywy, rozporządzenia, decyzje) jest integralną częścią systemów prawnych państw członkowskich. Akces do Unii Europejskiej powoduje, że jej system prawny staje się systemem własnym przystępującego państwa. Z kolei krajowy porządek prawny staje się polem działania wielu podmiotów w zakresie tworzenia i stosowania prawa, jego wykładni oraz kształtowania praktyki obrotu przez rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Te i inne unijne kwestie poruszam w artykule, który ukazał się w marcowym numerze Przetargów Publicznych. Serdecznie polecam.

Autorką tekstu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Zakup produktów leczniczych i wyrobów medycznych należy do stałych wydatków zamawiających prowadzących działalność leczniczą. Ograniczenia finansowe jednostek sektora ochrony zdrowia oraz wymóg należytego gospodarowania środkami publicznymi skłaniają te podmioty do racjonalizacji działań w zakresie zamówień publicznych poprzez wybór oferty, która będzie nie tylko korzystna ekonomicznie, ale także dopasowana do indywidualnych potrzeb.

Wymaga to od zamawiających nie tylko wnikliwego porównania złożonych ofert, ale przede wszystkim uprzedniego uzyskania od potencjalnych wykonawców wiedzy na temat oferowanych przez nich rozwiązań. Wykonawcy z kolei nie mają pełnej swobody w przekazywaniu informacji dotyczących swoich produktów.

Przydatna w tym zakresie może być więc instytucja dialogu technicznego, przyjęta w ramach nowelizacji Pzp, która weszła w życie 20 lutego 2013.

Zapraszam do lektury artykułu autorstwa Marty Gadomskiej – Gołąb oraz mojego dotyczącego praktycznych aspektów związanych z dialogiem technicznym w branży medycznej. Artykuł ukazał się w Rzeczpospolitej z dnia 6 marca 2013 r.

Autorkami tekstu są: Marta Gadomska-Gołab i dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Specyfika zamówień publicznych sprawia, że w przypadku konieczności wprowadzenia zmian do umów w sprawie zamówienia publicznego pojawia się (często uzasadnione) pytanie, czy charakter konkretnych zmian powoduje, że należy przeprowadzić ponowną procedurę udzielania zamówienia publicznego. Pojawia się tu „konflikt” pomiędzy dążeniem do możliwie jak najbardziej efektywnego kontynuowania wykonywania zamówienia a nakazem zachowania równości szans dla wszystkich aktualnych i potencjalnych wykonawców. Kwestii tych nie ułatwia enigmatyczna konstrukcja art. 144 ust. 1 Pzp.

Autorką tekstu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska

Wszelkie działania zmierzające do wymiany poglądów i konwergencji prawniczego myślenia są nie mniej ważne niż działania ustawodawcze. Dlatego też Polski Kongres Prawa Zamówień Publicznych i Inwestycji Infrastrukturalnych zorganizowany w Warszawie dnia 17 stycznia 2013 r. przez Instytut Allerhanda był wydarzeniem, na którym nie mogło nas zabraknąć. Kancelaria Wierzbowski Eversheds miała przyjemność objąć patronat merytoryczny nad Kongresem.

Autorem tego artykułu jest Witold Sławiński.

13 grudnia 2012 r. Trybunał wydał długo oczekiwany wyrok w sprawie o sygnaturze C-465/11, z którego wynika, że przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1a Pzp w jego obecnym brzmieniu nie da się pogodzić z prawem Unii Europejskiej a konkretnie z art. 45 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) dyrektywy klasycznej 2004/18/WE. Sama sentencja wyroku TSUE raczej nie stanowi niespodzianki, gdyż art. 24 ust. 1 pkt 1a Pzp już od momentu wejścia w życie budził poważne zastrzeżenia, co do jego zgodności z przepisami dyrektywy klasycznej, o czym pisałem na naszym blogu oraz w lipcowym numerze Przetargów Publicznych. Tym niemniej warto przyjrzeć się bardziej szczegółowo interesującej argumentacji prawnej Trybunału oraz zastanowić się nad konsekwencjami tego precedensowego orzeczenia.

Autorem tego artykułu jest Witold Sławiński.

Jak już informowaliśmy na naszym blogu, 14 września br. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi, którą obecnie zajmuje się Senat. Oprócz implementacji przepisów dyrektywy obronnej i wprowadzeniu dialogu technicznego, znacząco zmienia ona katalog przesłanek wykluczenia wykonawców, wprowadzając nową przesłankę, która już teraz budzi szereg wątpliwości odnośnie jej zgodności z prawem unijnym.