W dniu 14 stycznia 2016 r. zostal wydany ciekawy wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-234/14 dotyczący problematyki wykazywania polegania na potencjale podmiotów trzecich w ramach zamówień publicznych.
Prace nad nowymi dyrektywami zamówieniowymi rozpoczęły się w 2011 r. Dnia 11 lutego 2014 r. Rada przyjęła m.in. nową dyrektywę „klasyczną” 2014/24, która została opublikowana 28 marca 2014 r. Zgodnie z art. 90 państwa członkowskie powinny transponować jej postanowienia do prawa krajowego do 18 kwietnia 2016 r., co daje niespełna 2 lata na wdrożenie. Wydaje się, że przyjęcie nowych dyrektyw i konieczność ich implementacji jest dobrą okazją dla przebudowy całego systemu zamówień publicznych, a nawet przyjęcia nowej, nowoczesnej ustawy w tym zakresie, o czym pisaliśmy we wrześniu 2013 r.
Polskie prawo zamówień publicznych stanowi w większości implementację zamówieniowych dyrektyw unijnych, natomiast procesy udzielania zamówień publicznych przez krajowych zamawiających są poddane zasadom prawa unijnego. Wynikiem implementacji dyrektywy 2004/18 są m.in. postanowienia dotyczące podmiotów obowiązanych do stosowania przepisów zamówieniowych –zamawiających. Wskazówki interpretacji podmiotu prawa publicznego wyznacza orzecznictwo TS UE. Zachęcam do lektury mojego artykułu ten temat, który ukazał się w ostatnim miesięczniku "Przetargi Publiczne".
Fala krytyki wobec systemu zamówień publicznych w Polsce wzbierała od dawna, ale chyba dopiero w bieżącym roku podniosła się ona do poziomu, który grozi powodzią. Czy ogólne poczucie, że system działa źle, przerodzi się w działanie pozwalające na jego całościową reformę?
Krajowe prawo zamówień publicznych nie może prawidłowo funkcjonować bez swoich unijnych korzeni. Wszelkie próby rozdzielania czy też przeciwstawiania sobie krajowych i unijnych zasad są skazane na niepowodzenie.
Prawo unijne (prawo traktatowe, dyrektywy, rozporządzenia, decyzje) jest integralną częścią systemów prawnych państw członkowskich. Akces do Unii Europejskiej powoduje, że jej system prawny staje się systemem własnym przystępującego państwa. Z kolei krajowy porządek prawny staje się polem działania wielu podmiotów w zakresie tworzenia i stosowania prawa, jego wykładni oraz kształtowania praktyki obrotu przez rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Te i inne unijne kwestie poruszam w artykule, który ukazał się w marcowym numerze Przetargów Publicznych. Serdecznie polecam.
Autorką tekstu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska
Specyfika zamówień publicznych sprawia, że w przypadku konieczności wprowadzenia zmian do umów w sprawie zamówienia publicznego pojawia się (często uzasadnione) pytanie, czy charakter konkretnych zmian powoduje, że należy przeprowadzić ponowną procedurę udzielania zamówienia publicznego. Pojawia się tu „konflikt” pomiędzy dążeniem do możliwie jak najbardziej efektywnego kontynuowania wykonywania zamówienia a nakazem zachowania równości szans dla wszystkich aktualnych i potencjalnych wykonawców. Kwestii tych nie ułatwia enigmatyczna konstrukcja art. 144 ust. 1 Pzp.
Autorką tekstu jest dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska
Autorem tego artykułu jest Witold Sławiński.
13 grudnia 2012 r. Trybunał wydał długo oczekiwany wyrok w sprawie o sygnaturze C-465/11, z którego wynika, że przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1a Pzp w jego obecnym brzmieniu nie da się pogodzić z prawem Unii Europejskiej a konkretnie z art. 45 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) dyrektywy klasycznej 2004/18/WE. Sama sentencja wyroku TSUE raczej nie stanowi niespodzianki, gdyż art. 24 ust. 1 pkt 1a Pzp już od momentu wejścia w życie budził poważne zastrzeżenia, co do jego zgodności z przepisami dyrektywy klasycznej, o czym pisałem na naszym blogu oraz w lipcowym numerze Przetargów Publicznych. Tym niemniej warto przyjrzeć się bardziej szczegółowo interesującej argumentacji prawnej Trybunału oraz zastanowić się nad konsekwencjami tego precedensowego orzeczenia.
Autorem tego artykułu jest Witold Sławiński.
Jak już informowaliśmy na naszym blogu, 14 września br. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi, którą obecnie zajmuje się Senat. Oprócz implementacji przepisów dyrektywy obronnej i wprowadzeniu dialogu technicznego, znacząco zmienia ona katalog przesłanek wykluczenia wykonawców, wprowadzając nową przesłankę, która już teraz budzi szereg wątpliwości odnośnie jej zgodności z prawem unijnym.
Autorem tego artykułu jest Witold Sławiński.
W dniu 25 lutego 2011 roku uchwalono jedną z najbardziej dyskusyjnych nowelizacji Pzp, wprowadzając do ustawy art. 24 ust. 1 pkt 1a. W zamyśle ustawodawcy, głównym celem wprowadzenia omawianego przepisu było wyeliminowanie z udziału w przetargach nierzetelnych wykonawców. Po niemal roku stosowania okazuje się, że ta regulacja może być sprzeczna z dyrektywami unijnymi.
Autorami artykułu są Michał Drozdowicz i dr Aleksandra Kunkiel-Kryńska.
Każdy wykonawca, który przegra przed KIO, stanie przed dylematem – czy wnosić skargę do sądu od orzeczenia KIO. Decyzja ta w zdecydowanej większości przypadków będzie negatywna – jednak nie ze względów merytorycznych lecz finansowych.
Możesz zaprenumerować ten blog. Wpisz adres e-mail, a powiadomienie o nowym wpisie dostaniesz na swoją skrzynkę.
Omawiamy wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE i ich wpływ na wykładnię prawa zamówień publicznych w Polsce. Śledzimy i komentujemy proces legislacyjny w Unii Europejskiej. Odnosimy się do aktualnych zagadnień polskiego orzecznictwa.
Zamieszczamy tu linki do artykułów prasowych poświęconych prawu zamówień publicznych - tych wyłącznie naszego autorstwa, jak i takich, w których komentujemy rzeczywistość prawną wraz z innymi ekspertami. Zobacz »